Ocak 2011 - Bir Edip

Gençler şiiri ve şairi neden sevmez? Bu soru yerine daha beylik bir soruyla da başlanabilirdi yazıya: Şiiri sevmeyenler genç sayılır

Mısralar, Biraz da Siz Söyleyin

Yâ Rab, bu uğursuz gecenin yok mu sabâhı? Mahşerde mi bîçârelerin, yoksa felâhı! Mutluluğa boş verdim, yüreğim isyanlarda. Gözlerinde buz

ben ben, Yusuf değilim. kıyamam parmaklarına görseydi seni Züleyha sevgilim gül takmazdı saçlarına bir kıssa kalacaksa bizden yarına lâl olsun

Gözlerin en güzeli, yâr elâdır gözlerin Can dedin vermedim mi; Kerbelâ’dır gözlerin Bir şerbet olur ölüm Azrail’in sunduğu Çün yattığım

– Yeğenim Ahmet’e… Bilmezsin ki küçüğüm hicranlar yeni değil Bir büyük vuslat ister bu âleme gelişim Yıldızlar kaydı sanma, gözlerim

Biliyorum gözyaşı sana yakışıyor. Bunu sen de biliyorsun. Ama gülen bir yüzün vardı beni hayata bağlayan. Ve şimdi ağlıyorsun. Oysa

“Zaman ne de çabuk geçiyor Mona” (*) Ömür gerçekten kısa. Uzun olan, şairin kavlince ‘akşamla yatsı arası’. Ayrılıp ayrılıp kavuşuyoruz