Yaz ortası kar mı yağar
Görülmemiş iş bendedir
Dikiş tutmaz yaralarım
Atacaksan taş bendedir
Gülen gülsün bu deliye
Soran var mı n’oldu diye
Benzetme hiç, bir veliye
Kesilecek baş bendedir
Bir selama dünya sığar
Bir gülüşe güneş doğar
Sen sanırsın yağmur yağar
Islandığın yaş bendedir
Gidemedim hiç uzağa
Boyun eğdim her tuzağa
Bindirdiler bir kızağa
Kar yağmayan kış bendedir
Herkes iyi sanan benim
Gülse bir yüz kanan benim
İçten içe yanan benim
Renk vermeyen dış bendedir
Çok günahkar bir kuldumsa
Hep şükrettim aç kaldımsa
Acı tatlı ne buldumsa
Bal saydığım aş bendedir
Şu bitmeyen çilelerin
Yarası var öyle derin
Kahrettiğim gecelerin
Hediyesi düş bendedir
Hilmi Bey tebrikler Güzel bir şiir.
Teşekkür ederim Serkan Bey.
Sizin gözünüz, kulağınız ve zihniniz daha güzel şiirlere lâyık. Bunu biliyorum ama elimizden gelen budur.
Ellerinize sağlık çok güzelmiş şiiriniz.
Teşekkür ederim Ayten Hanım. Hoş geldiniz. 🙂
Ben yolum düştükçe burdayim:) Yorum atıyorum, cevap beklemiyorum, kaleminize sağlık, yine çok güzel bir şiir..
Her zaman beklerim Gülten Hanım. 🙂
Bir teşekkürle dahi olsa cevap vermemek saygısızlık olur. Teşekkür ederim ilginize.
Kendini bilen, bulan neyi merak eder, neyi arar ki?
Çok hoş bir şiir…
Teşekkür ederim Ayşegül.
Sana hak veriyorum, güzel şiirmiş. Eskiden daha güzel yazıyormuşum. Şimdi körelmiş veya kırılmış bir kalemle ne yazsam olmuyor. İlham perisini kaybetmek de denilebilir buna. Bir gün yeniden kapımı çalar umuduyla bekliyorum işte. :))