Kızlarıma…
Beddua dilime yakışmasa da
Seni ağlatanlar gülmesin kızım
Bu güzel duaya amin de sen de
Zalimler sürünsün, ölmesin kızım
Çocuklar bilir mi boyun bükmeyi
Her gece yastığa hüzün dökmeyi
Kim öğretti sana çile çekmeyi
Öğreten belasız kalmasın kızım
Omzuma yaslanan başın çok ağır
Dost düşman karıştı tüm dünya sağır
İmdada sadece Allah’ı çağır
Yaşını namertler silmesin kızım
Öpücük yollarsın kalbim delinir
Altmıştan altmışa ancak gelinir
Sanırdım az biraz sensiz kalınır
Çabuk gel, azım çok olmasın kızım
Mahpusluk dediğin bir sırlı hicret
Bitecek bu çile hele az sabret
Büyür mü bilemem içinde nefret
Kem, belayı bizden bilmesin kızım
11 Eylül 2017
Beddua etmeyi istemese de insan eğer yüreği yanmışsa kelimeler tükenir:(
İnsanın içinin soğuması lazım bir şekilde. Kendini yıpratmanın anlamı yok. Hak edene, hak ettiğini vermek gerekiyor. Ben de yazarak rahatlıyorum. 🙂