You are currently viewing Bir An Gelir Film Kopar

Bir An Gelir Film Kopar

Sevgili Mürşide,

Hayat, “Mai ve Siyah”ın mavisi kadar mavidir aslında, bir o kadar da siyah. Ve alıştığımız bir şeydir yaşamak. Çizgileri ve sınırları çok önceden belirlenmiş olan.

Tüm bu yeknesaklık içinde birbirinin kopyası öyle günler yaşarız ki, ömür yerinde saymaya başlar. Her şeyiyle kanıksanmış bir hayat ne kötüdür oysa, cıvıl cıvıl bir hayatı tahayyül eden bizler için. Ve öyle bir an gelir, film kopar. Yeniden yayına dönmek zaman alır. Ve siz araya bir manzara koyarsınız. Film kopmuştur ama yayın devam eder. Hayat da tam böyle bir şeydir işte. Koptuğu yerlerde manzara konulan, ama asıl bütünlüğü hiç bozulmayan efsunlu bir canlı yayın.

Belki birazdan yine kopar bu film. Ve böylesi anlar için beklettiğimiz manzarayı koyarız ekrana: Ağlayan bir genç kız. Arka plânda da bir Sezen Aksu şarkısı: “Sen Ağlama”.

Tekrar yayındayız. Müzik biter, ağlayan kızı alırlar gözlerimizin önünden. Hiç ara vermemişçesine devam eder hayat. 17 Haziran’daki üç buçuk saatlik kopmanın da bundan zerrece farkı olmayacaktır, biline!

Ve okul biter. Mavi sayfalar biter. Bembeyaz sayfalar açılır insanın önünde. Çizgileri ve sınırları çok net olmayan. Ama bu korkutmaz bizi. Yılların bize kazandırdıklarıyla öyle dengeli yürürüz ki bu boş arsada, önceleri yazdığımız bir yazının üzerinden geçermişçesine emindir adımlarımız. Yürüyelim öyleyse. Durursak düşeriz!

Birazdan mavi sayfalar bitecek. Yeni bir sahneye geçeceğiz. Pembe sayfalar açılacak önümüzde. Yine çizgileri belli. Belki kader gibi. Bizim dahlimizse bu, arada kalan, birkaç beyaz sayfayı doldurmaktan ibaret. Pembenin güzelliği ise beyazdan arta kalan kadar. Kim bilir kader önümüze böylesine kaç beyaz sayfa açtı da fark edemedik!

Yaklaşan tren birkaç dakika daha durup hareket edecek bu istasyondan. Ve siz zorla bindirileceksiniz, ayrılmak istemiyor dahi olsanız. En iyisi birkaç damla gözyaşına yüklemektir söylenemeyen her şeyi. Bizim bahtımıza da el sallamak düşecek yine. Hep olduğu gibi, acıtsa da yüreğimizi. Bir çizik de sizden hatıra kalır! Az şey midir?

Selam ve dua ile…

“İçlenme tabiattaki yekpâre kederden
Yas tutma dağılmış diye kuşlarla böcekler
Onlar dönecektir yine gittikleri yerden
Onlarla giden günlerimiz dönmeyecekler.”1


  1. Faruk Nafiz Çamlıbel, Kış Bahçeleri ↩︎
Beni bilgilendir
Bildirim
guest
0 Yorum
Satır içi geri bildirim
Tüm yorumları gör