You are currently viewing Son Sefere Çıkarken

Son Sefere Çıkarken

Vuslat bir dikenli yol, umutlarım kan içinde.
Ulaşırım sandığım sıla, hayalinden bile uzak.
Başladığım yere gelmişim devran içinde.
Son sefere çıkarken, çekingen ve korkak,
Yollara mı kızayım?

Sana olan koşumda kalplerde konakladım.
Hiç birine borcum yok, alacağım cabası.
Ecel heyulâ gibi yaklaşırken adım adım,
Kaç şeb-i yeldâ geçti, geçmiyor hicran yarası
Yıllara mı kızayım?


Bu şiiri 2000 yılından önce yazmışım. Tam tarihini bilmiyorum. Bir yazının içinde alıntı olarak kullanmışım. Şiiri içinde kullandığım yazının altında 23 Aralık 1998 tarihi var. Şiire ait bir iki bölüm daha olduğunu hatırlıyorum hayal meyal. Şiirin tamamını şu an bulmam mümkün değil. Belki bir gün bir yerlerden çıkıp gelir. 🙂

Beni bilgilendir
Bildirim
guest
12 Yorum
Satır içi geri bildirim
Tüm yorumları gör
okurix
15 Ocak 2021 23.04

Kaleminize sağlık. Çok güzel bir şiir. Naif ama güçlü bir kaleminiz var. 🙂

Ali Demiral
16 Ocak 2021 03.35

“Vuslat bir dikenli yol, umutlarım kan içinde.
Ulaşırım sandığım sıla, hayalinden bile uzak.”

Bu iki mısra, şiirin tamamına bedel zaten. Duygulara tercüman olmuşsunuz.

Rose
17 Ocak 2021 20.30

Bir zamanlar ben de şiir yazardım. Çok güzel yazmışsınız kaleminize sağlık..

Cem Kazan
18 Ocak 2021 23.51

Yıllar yıllar önceki şiirin demek. Çok güzel. Çok güzel bir hatıra senin için 🙂

Sessizgemi
19 Ocak 2021 13.35

yıllara mı yollara mı kızmak lazım belki de kıymet bilmeyene, kimse bilmez ki böyle bir sorunun cevabını 🙂 hoş bir şiir hüzünlü dee 🙂

Sessizgemi
Yanıtla  Bir Edip
19 Ocak 2021 16.38

dün gece başka bir meseleden ötürü kendi kendime “bir şiir yeniden yazılamaz mı bir kalp bile defalarca onarılırken..” diye düşünerek kendimce saçmalama seanslarımı yapıyordum 😀 bu yüzden neden olmasın diyorum bir deneyin olursa olur olmazsa yeni bir şiir çıkar ortaya 🙂