Vuslat bir dikenli yol, umutlarım kan içinde.
Ulaşırım sandığım sıla, hayalinden bile uzak.
Başladığım yere gelmişim devran içinde.
Son sefere çıkarken, çekingen ve korkak,
Yollara mı kızayım?
…
Sana olan koşumda kalplerde konakladım.
Hiç birine borcum yok, alacağım cabası.
Ecel heyulâ gibi yaklaşırken adım adım,
Kaç şeb-i yeldâ geçti, geçmiyor hicran yarası
Yıllara mı kızayım?
Bu şiiri 2000 yılından önce yazmışım. Tam tarihini bilmiyorum. Bir yazının içinde alıntı olarak kullanmışım. Şiiri içinde kullandığım yazının altında 23 Aralık 1998 tarihi var. Şiire ait bir iki bölüm daha olduğunu hatırlıyorum hayal meyal. Şiirin tamamını şu an bulmam mümkün değil. Belki bir gün bir yerlerden çıkıp gelir. 🙂
Sen de düşüncelerini paylaş!