baba
sizin hiç babanız öldü mü?
benim bir kere öldü kör oldum.cemal süreya
oğluyla konuşurken kılıktan kılığa giren, kızıyla konuşurken sıradanlaşan babaları babadan saymıyorum.
bayram geçer, senin doğum günün geçer, onun doğum günü geçer, babalar günü geçer...
ve sen hep beklersin
dokunmayı, sarılmayı değil
baba diyen o sesi...
babalar, kızlarına benzer.
orhan pamuk
son oyun, son yenilgim... ben babama her zaman yenildim. çocukluğumda bu yenilgileri taşımak daha kolay oluyordu. babam hiçbir zaman babam olmamıştı, o her zaman tarih öğretmeni fevzi bey’di.
yekta kopan, aşk mutfağından yalnızlık tarifleri
babanın merhameti annenin şefkatinden daha üstündür. annenin şefkati vehbîdir, içgüdüseldir. oysa babanın merhameti kesbîdir yani iradîdir.
bir kız için babasızlığın ne olduğunu kendi kızlarımın gözlerinde görmedim ama senin gözlerinde gördüm. bu kadar yıpratıcı olduğunu düşünmemiştim.
(bu cümledeki senin sen olduğunu sen hiçbir zaman bilmeyeceksin.)