Dışarıda yağmur var. Çıkıp ıslanmak istiyorum. Caddeler boyu yürümek ama hiçbir yere varmamak, varamamak. Sırılsıklam oluncaya kadar arşınlamak sokakları. Öyle ki, çıkmaz sokak olduğunu bile bile dalmak karanlıklara… Başımı kaldırıp gökyüzüne bakmalıyım. Ki yağmur saklamalı gözyaşlarımı. Damlalar kaybolurken ellerimde, avuçlarımın yandığını hissetmeliyim. Yanaklarım bir dostu…
“Göğün yırtık yeri düştü başıma,Soğuk su kattılar ıstı aşıma,Her gün bir taze dert çıktı karşıma,Bir gece yatmadım eski dertle ben.”1 “Niçin yazıyorum? Kalbimde olanın dışarı çıkması lazımdır. İşte bunun için yazıyorum.” diyor Beethoven. “Yazmasam ölecektim”2 diyen yazarın da ne kadar haklı olduğunu herkes biliyor, yazanlar…