Büyük şair Bahaettin Karakoç’un ardından onun şiirlerinin yer aldığı birkaç satır yazı yazmıştım. (Bkz. “Sen Sustuğun Vakit İlkyaz Yok Artık”) Şairin Erzincan depremi üzerine yazdığı şiiri, İnternet’te çok aramama rağmen bulamamıştım. Bu şiirin şiir defterimde olduğunu ve ilk fırsatta burada paylaşacağımı söylemiştim. Nihayet şiir defterime…
Siz onu “Ihlamurlar çiçek açtığı zaman” mısrası ile hatırlıyor ve biliyorsunuz. Oysa şairin öyle güzel dizeleri, şiirleri var ki okuduğunuzda “Ben bunları niye hiç görmemişim?” diyecek ve şaire olan hayranlığınız biraz daha artacak. Acı olansa şair artık aramızda değil ve bu güzel şiirlere bir yenisi…
‘İnsansız hava aracı’ diye bir kavram girdi hayatımıza, epey zaman önce. İnsansız otomobiller dolaşıyor yollarda. İnsansız çalışan akıllı fabrikalar, makineler, bir sürü araç gereç… Gelişen teknoloji, insanın hayatından insanı çıkardıkça iyi bir iş yaptığını sanıyor. Yaa, biz insanız. Kendimizi kendi hayatımızdan nasıl çıkarırız ki? Diyelim…