Yaklaşan Anneler Günü hasebiyle tüm annelere…
“Sana bir gün yetmez.” diyorlar, ama fazlasını da ayırmıyorlar. Gerçi senin bir yüreğin var ki, istemesini bilmez. Verirsin sadece, karşılık beklemeden.
En büyük mutluluğun bizleri mutlu görmektir. Biz gözlerimizle ağlarız, sen yüreğinle…
Bizler birer çiçeğiz senin gözünde. Üzerimize titrer durursun. Hafif solsa yapraklarımız, bilirsin bir derdimizin olduğunu. Hiçbir karanfil, kasımpatı ya da hanımeli, gülümseyen iki yanaktan daha güzel olmamıştır senin yanında.
Ve biz bugün, yere sağlam ayaklarla basabiliyorsak, umudumuz varsa yarınlara dair; alnımız açıksa, başımız dikse, yüzümüze gülüyorsa böyle bu şehir bil ki kaynağımız sensin. (İnanmayanlar Yavuz Bülent Bâkiler’in “Analar” şiirine bakılabilir.)
“Kimden bahsediyorsunuz?” diye sormayacaksınız umarım. Siz siz olun takvimler mayısta ikinci pazarı gösterirken bir demet toplayın bahçenizden, verin sevdiğinize. Kollarınızı sonuna dek açarak sarılın annenize.
“Annemden uzaktayım, papatya veremem ki!” diye üzülmeyin. Hiç yapmadığınız bir şeyi yapın o gün için. Meselâ bir mektup yazın annenize. (Kaç zamandır yazmadığınızın farkında mısınız?) Ya da bir telefon kulübesinde ömrünüzün en güzel birkaç dakikasını geçirin. Kendisine vermek için, yol kenarlarından papatya topladığınızı söyleyin annenize.
Düşünmek, yapmak ve paylaşmak için çok zamanınız var. Unutmayın ki anneniz tek. Sevgi sözleri ne kadar anlamlıysa da mısralarda, annenizle paylaştığınızda bulacak asıl anlamını:
“Seni göremedim diye bu bahar
İçimde bin türlü duygumun isyanı var.
Turnaların gökyüzünü sevdiği kadar
Seni sevdiğimin farkında mısın?”1
- Yavuz Bülent Bâkiler, Farkında mısın? ↩︎
