Sevgili Bayram,
Bu şarkılar var ya bu şarkılar, hepsinin gözü kör olsun.
İçime doğuyor sessiz bir hüzün. Nedendir bilemem gece olunca.
Akşam güneşi aşıyor, yine dertlerim başlıyor.
Susadım çeşmeye varmaz olaydım! Niye gittim ben o çeşmeye ya!
Adım yalnızlık benim, soyadımsa ayrılık. Şu dünyada tek dostum dert denilen yaratık.
Sakın bir söz söyleme, yüzüme bakma akın. Sesini duyan olur, sana göz koyan olur.
Getirmiştim sana bir demet beyaz karanfil. Gözlerim vagonları dolaştı üzgün üzgün.
Hani o bırakıp giderken seni, bu öksüz tavrını takmayacaktın.
Biraz anla beni, hak ver böyle dememe.
Seni gidi fındık kıran.
Yine nisan yağmurlarında ıslanacağım.
Sevenin halinden sevenler anlar. Gel gör şu hâlimi bir teselli ver.
Bu dağ ne rüzgarlar gördü.
Mor salkımlı o sokakta bıraktığın yerdeyim.
Yârimi ellere gelin etmişler.
Dün gece resmini öptüm de yattım.
Şimdi uzaklardasın, gönül hicranla doldu. Hiç ayrılamam derken kavuşmak hayal oldu.
Gideceğin yere beni de götür. Sorana başımın belası dersin.
Aramak şimdi mi aklına geldi deyip de yılları serme önüme.
Ayağıma prangalar taktılar.
Hâlin yok yorgun musun? Küs müsün, kırgın mısın? Sen bana dargın mısın? Hiç gelmedin bir türlü.
Dün akşam yolda gördüm seni yıllardan sonra. Bir yabancı gibiydin dönüp bakmadın bana. Bunu senden ummazdım, çok kırıldım ben sana.
Yeter be!
Dedim ya şarkıların gözü kör olsun!
Bu şarkı sözlerini bir hatıra defterine yazdığımda takvimler 15 Haziran 2000’i gösteriyormuş. Yirmi üç yıl geçmiş üstünden. Daha dün gibi aklımda oysa bu satırları karaladığım an. Bu kadar da hızlı geçmezsin be zaman! Yaşımı sormayın, yaşamadım ki!
