Sevgili Hatice,

“İsterdim ki bir şiire ilham olsun hayatım.”¹ Şiir gibi bir hayat yaşayabilseydim keşke. Mısra mısra. Sarmal uyakla kafiyelenmiş. Bir sevgiliye serenad olsun diye kaleme alınmış. Ve göze alınmış. Okunmuş, her okunuşunda farklı bir manaya ulaşılmış ama asıl muradı şairinin kalbinde gizli kalmış. Bir hayat işte…

Sen istemez misin? “İsterim hocam, istemez miyim hiç?” dediğini duyar gibiyim. ‘Şiir artığı bir hayat’ bile olsa kabul (mü?)… Öyleyse üç beş mısraın gölgesine sığınıp anlam yükleyelim kelimelere. “Kırmızıyı sevdiğini bilseydim / Hayallerim kıpkırmızı olurdu”²  diyen şairden sonra aslında susulmalı, değil mi?

Belki de “Ne güzel bineceğim vapurları kaçırmak / Yapayalnız kalmak iskelelerde”³  diyen şaire yoldaş olmalı, sonra  “Hayat denen şu varlıkta / Söz Yüce’nin pazarlıkta /Ölürsek, bir mezarlıkta / Üç metrelik yer eksilir”⁴  ifadeleriyle kendini sıfırlayan şair gibi aydınlatmalı insan ruhunu. Ederimiz budur: üç metrelik yer…

Şu mısraları da duymalı insan, henüz hayattayken: “Daha doymamışız yaşamasına / Günlerimiz dün bir, bugün iki / Sakın bir şey bırakma yarına / Yarın yok ki…”⁵

Gitme telaşının arasında şu sese de aşina olsun kulakların: “Trenler akşam akşam alıp gitmesin seni / Kampana seslerine düşman kesilmeyeyim.”⁶  Yürek yırtan bir sestir o. Vaktini bekliyor.

Dur, gitmeden şu mısraları da duymanı istiyorum: “Yüzüm gülümsüyor ya, yeter mutluyum, şenim / Bırak dere taşmışken ıslansın paçam, yenim / Şu anda ne geçmişten şikâyetim var benim / Ne de geleceklerden yakınır çocukluğum.”⁷ 

Bir yıllık yazısına benzemedi sanki. Evet, bir yıllık değil zaten, bin yıllık…

Söyle, istemez misin bir şiire ilham olsun hayatın?

1. Ali Çolak ↩︎
2. Nurullah Genç, Yürüyelim Seninle İstanbul’da ↩︎
3. Yavuz Bülent Bakiler, Gözlerin İstanbul Oluyor Birden ↩︎
4. Halil Soyuer, Eksilenler ↩︎
5. Özdemir Asaf, Bugün ve Bugün ↩︎
6. Şairini bulunca yazacağım. 🙂 ↩︎
7. Bekir Sıtkı Erdoğan, Anılar Diyarı ↩︎