Ömrün sevmekle ve saymakla geçirilen kısımları sanırım geride kaldı. Şimdilerde daha çok sövmekle geçiyor. Önceki bölümleri tamamlamadan mı geçtik yoksa? Bir bilgisayar oyununda elinde tek canı kalmış bir çocuk gibi tedirginim. Verilen canları hoyratça harcamış, daha oyunun başında “oyun bitti” yazısını görmekten korkan bir çocuk gibi tedirgin…
Orhan Seyfi Orhon’un Üç Dünya şiirini her okuyuşumda buna benzer duygular yaşarım. Yaş adı altında biriktirdiğim yıllarla doğrudan ilgisi yok bunun. Yirmi yıl önce de aynı duygu vardı, şimdi de aynı.
Şiirle sizi tanıştırdım. Okuyun, biraz da siz dertlenin. Bilinmeyen şiirlerin hepsini okumak isteyenler de buradan içeri buyursun…
Üç Dünya
İnsan,
Yaşar, üç türlü şu üç dünyada:
Evvela: “Şunu sevdim, bunu sevdim!” diyerek
Ömrü sevmekle geçer.
Sözde olgunlaşır ondan sonra:
“Şunu yaptım, bunu yaptım!” diyerek
Ömrü saymakla geçer.
İhtiyarlıkta tanır dünyayı:
“Kahpe dünya!” diyerek
“Hey gidi dünya!” diyerek
Ömrü sövmekle geçer.
Orhan Seyfi ORHON
Çok güzel ben ilk defa okudum şahsen.
Teşekkür ederim Sinan. 🙂
Ben de okumamışım bu şiiri.. teşekkürler yayın için 🙏
Okunacak daha pek çok şiir var Momentos. Bitmez ki… 😊
Vaoov. Ne şahane bir şiirmiş, ben her satırına hak verdim doğrusu.
Şaire göre hangi aşamadasınız? 🙂