Ey Okur, Hoş Geldin!

Ey okur,

Bu bloğa sık sık yolun düşüyor mu bilmiyorum.   Eğer ilk kez yolun düştüyse hoş geldin. Umarım çok meşakkatli bir yoldan gelmemişsindir. Seni buraya ulaştıran yol hangisi ise o yolu açanlara teşekkür ederim. Demek ki güzel insanlarla kesişen bir yol üzerindeyim. Bazıları “biredip”i gösteren tabelalar dikmiş olmalılar yol boyunca.

Madem geldin hoşça vakit geçirmeye bak.  Ne kadar kalacağına sen karar ver. Uzun süre kalacağım dersen seni istediğin kadar misafir ederim buralarda. Gitmeye karar verince yolunun buraya düştüğünü gösteren bir not bırakırsan sevinirim. Senden sonra uğrayacaklar için yol gösterici olabilir.

Eğer “Ne ilki, ben buranın müdavimiyim.” diyorsan küçük bir sitemim var sana. Madem sürekli buradasın, burayı sevmiş olmalısın. Burada birkaç hatıra fotoğrafı bile çektirmiş olabilirsin. Bir fincan kahvenin kırk yıl hatrı vardır, derler. Okuduğun onca yazının, şiirin de hatrı olmalı. Gezdiğin bir belde, kaldığın bir otel için bile bir yerlerde fikrini beyan ederken burası için sessiz kalman dostluğumuza gölge düşürüyor.

Sanal izlerin peşini sürüyorum, buradan binlerce yolcu geçmiş. Belki biri de sensin. Biz kimsenin geçmediği paralı yollar, köprüler yapmıyoruz ki. Tamamen ücretsiz geçiş burası. Sadece bir selam vereceksin. Merhaba, diyeceksin. Gülümseyeceksin. Hem gülümsemek sadakadır biliyorsun. Aynıyla mukabelede bulunacağım, emin olabilirsin. Gülümseyeceğim sana.

Dostluğumuz bâkidir. Sadece yaşayıp yaşamadığını merak ediyorum. Ölmediysen ses ver. Dirilt umudumuzu. Göğümüze güneş ol, yolumuza ışık. Çivisi çıkmış bu dünyada iyilerin sesinin de gür çıktığını göster bize. Yağmur ol, yağ toprağımıza. Çiçeklendir bahçelerimizi. Uçurtma ol, uçur hayallerimizi. Sesimizin yankısı ol, duysun herkes.

Ey okur, hadi gülümse!