Biliyorum gözyaşı sana yakışıyor. Bunu sen de biliyorsun. Ama gülen bir yüzün vardı beni hayata bağlayan. Ve şimdi ağlıyorsun. Oysa çocuklar ağlamasın isterdim. Sen ağlama. Hani söz vermiştin bana? Kırılan oyuncaklarına da ağlamayacaktın. Kırdıklarını tamir etmesini öğrenmiştin. Hem, kırıp yapıştırdıklarına…
"Yusuf’a ayna hediye eden dostu, Efendim! dedi, sizden daha güzel bir şey bulamadığım için size bu âyineyi getirdim; ta ki bakasınız, yine kendinizi seyredesiniz."1 “... Biteviye sürüp giderken hayatımız, hiç olmayan olacak, dördüncü cemre düşüverecek. Yürekleri ısıtan. ... Kalp kırmaya…
Burada olması gereken yazı şuradadır. Peki neden? Kendime dipnot: Bu yazı ilk olarak “İmbik” başlığı ile dibace.netteyim.net bloğunda yayınlandı. Servis sağlayıcı hizmetine son verince blog da kendiliğinden kapandı. Aynı yazı 12 Aralık 2020 tarihinden itibaren farklı bloglarda -benim bloglarımda- "İmbikten Geçmiş Sözler"…
Bugün hayatıma yeni bir güzellik eklemek istiyorum. Yazılarımı artık bir blogda okuyabileceksiniz. Blog ne mi? Siz de haklısınız. Henüz blog diye bir kavram yok bu ülkenin sanal gündeminde. Bu kavramı 2005 yılında öğrenecek insanlar. Bir nevi günlük, blog dediğim şey.…