ben ben, Yusuf değilim. kıyamam parmaklarına görseydi seni Züleyha sevgilim gül takmazdı saçlarına bir kıssa kalacaksa bizden yarına lâl olsun dilim emelim / bu aşkın şairler eremesin sırrına bilmesinler nasıl…
Paramparça gömleğim kurtların suçu oldu. Bir kervanla sen geldin, ışık vurdu kuyuya. Haraç mezat satıldım, yüreğim sende kaldı Kenan’dan geçer yolun, yine atsınlar suya. Züleyha’nın gözleri değmiş kaç Yusuf gibi…
Görüyorum. Işıl ışıl gözleriniz var. İçinden bayram sabahlarının serinliği geçmiş. Gönle bahar muştuları getiren gözleriniz. Bıraktığımız yerde bıraktığımızdan daha mutlu insanlar bulmak ne güzel. Bir yanda Yusuflar, Mısır’a aziz olan…