Elem Çiçeği

Beni sen ittin tehlikede yaşamaklara
beni sen zorla ittin hatırlatırım.
gitme dedim gözlerimle yalvardım.
ışıklara büyülenmiştin sönmeden günah yanan
ışıklara koştun, beni karanlık bıraktın.

Oysa ben ezilecek kız değildim biliyorsun.
bayrak açmış orduyu çiğner de geçerdim.
tek seni çiğnemedim, çiğnemek istemedim
acımak kuşandım sana karşı sonra sevmek denedim.
anıtladım ellerimle, yücelttim kendim de kendim.

Seni ben yoğurdum, ben işledim, ben çizdim.
bayramladım, şölenledim, süsledim içten.
tuttun çaresizliğimi kollayıp bir casus gibi sen,
en umulmaz zamanlarda bıraktın beni gittin
yalnızlığımın çorak ülkesine ehramlar diktin.

Söksem koparsam durmaz açar yine
yüreğime diktiğin elem çiçeği
ben eksilirim de o çoğalır her geçen gün
hatta yaşantımı tüketir de
tükenmez senin bendeki hüznün

Bu hüzündür bu hüzün beni asıl iten,
tehlikede yaşamaklara, yasaklara
yayından fırlamış ok gibiyim
dönemem artık istesem de dönemem
geçtiğim bütün köprüleri yıktım, anla.

Türkan İLDENİZ