You are currently viewing Cinayet Zanlısı

Cinayet Zanlısı

Kapı çaldı. Gelen sen değilsin, bunu biliyorum. Niye hâlâ bekliyorsam.

Aşk bu mudur? Gelmeyecek bir sevgiliyi aylar, yıllar boyunca beklemek yani. Farz edelim öyle olsun. Adına aşk diyelim bu bekleyişlerin. Sonunda sen gelmedikten sonra adının önemi var mı? Aşkla beklesem ne olur, kahırla beklesem ne?

Karşı komşu Ayşe teyze geldi. Telefonunun sesi çıkmıyormuş yine. Ah be Ayşe teyzem, bi’alışamadın şu akıllı telefona. İçeri buyur ettim, geçmedi. Kapıdan döndü. Sanki ben alışabildim mi? Kaç zamandır benim de sesim çıkmıyor. Ben kime gideyim, hangi kapıyı çalayım? Bozulan ayarlarımı eski haline getirecek bir tanıdık var mı çevremde?

Yine kapı çalıyor. Bu, Ayşe teyze değil. Çünkü onun zile nasıl bastığını biliyorum artık, yılların verdiği bir alışkanlıkla. Ben yerimden kalkıp kapıyı açıncaya kadar iki kez daha çaldı zil. Karşımda iki polis. Yanlış geldiler herhalde. 

Ne istediklerini soruyorum. Onlarla birlikte karakola gitmem gerekiyormuş. İfade verecekmişim. 

Bir cinayete adım karışmış. Oysa ben seni öldürmüş ve kalbime gömmüştüm. 

Beni bilgilendir
Bildirim
guest
2 Yorum
Satır içi geri bildirim
Tüm yorumları gör
myvslr
21 Ocak 2023 18.12

Ben de yeni bir bloggerım. Blogumda deneme yazılarımı ve öykülerimi paylaşıyorum. Ziyaret etmek isterseniz beklerim:)