-
Segâh
Kütüphaneden yeni çıkmıştım. İşten eve dönüyordum. Güneş battıktan hemen sonraydı. Gündüzün geceye yenildiği o ince çizgideydi vakit. Babaların kollarının altına iki ekmek kıstırıp muzaffer bir komutan edasıyla evlerine döndüğü, adımların hızlı atıldığı demler… Bense inadına ağır yürüyordum. Her şeye geç…
-
İtiraf Mektubu
Gözleri karardı, düşecek gibi oldu. Güçlükle koltuğun kenarına ilişti. Elindeki mektubun son cümlelerindeydi hâlâ gözleri: Affet! Sana hayatının en büyük kötülüğünü ben yaptım. Seni yıldızlara ben koydum. Bu kadar yüksekten düşeceğini hiç düşünmemiştim. Düşmezsin sanmıştım. Düştün.
-
Mantık Hatası
– Aşk evliliği mi yapayım, mantık evliliği mi? – Tabi ki aşk evliliği. – Neden hocam? – Mantıklı düşünen, aklı başında biri evlenir mi Abidin? Blogdaki diğer küçürek öyküleri de okumak istersin diye düşündüm. Okursun ya, kaç dakikanı alacak ki?…