Sevgili Bahar,

“Yalnız / sevgi eskimiyor / nefret eskimiyor / yaşamın nedeni // Erteleme ümitlerini!” ¹

Yarınlar güzel olacak mı, dersen bilemem. Buna (çabamıza da bağlı olarak) kader karar verecek. Bize düşen ümitvâr olmak. Ölçüsünü de bir büyük zatın dilinden söyleyelim. Der ki Hz. Ömer: “Eğer ‘Bütün insanlar Cennete gidecek, sadece bir kişi Cehennemlik olacak’ deseler, ‘Acaba ben miyim’ diye korkarım. Şayet ‘Tüm insanlar Cehenneme gidecek, sadece bir kişi Cennetlik olacak’ dense, ‘Acaba ben miyim’ diye ümitlenirim.” İtimat ederiz.

Demem o ki hayat başımıza hangi gaileyi açmış olursa olsun tutunacak bir dal bulur insan, bulmalı. Ümitsizlik bir Müslüman şiarı değilse, ki değil, bizim semtimize hiç uğramamalı. Öyleyse erteleme ümitlerini.

Hayatta en zor pişen şey insandır. Öyle ki tüm çabanıza rağmen çiğ kalan yanları olur. Bazen de pişer ama tadı tuzu olmaz. Ancak istediğim lezzeti veremedim diye hiçbir aşçı yemek yapmaktan vazgeçmez. “Yaşıyorsak, hala umut var demektir.” der Seneca.

Hadi şimdi süsleyelim hayallerimizi. Renk renk boyayalım, pencerelere balonlar asalım. Yüzlerce uçurtma çizelim mavi gökyüzüne. Bir ümit bahçemiz olsun. İçinde kırmızı goncalar. Uçsuz bucaksız. Ucu cennete çıkan.

“Bahar”, sadece adın olmakla kalmasın. Dilin çiçek açsın, yüzün çiçek açsın. Kalbinde de büyüyecek güller vardır. Kalbini aç ki kalbin çiçek açsın.

1. N. Hüseyin Bahtiyar, Yaşam ↩︎