Küçücüktü kızBoyun bükme yoktu lügatindeHüznü bilmeyecek kadar küçükBabasının yanağına öpücükler konduruyorduİstiyordu ki ömrüBabasının kucağında geçsinAcılı sözcükler yoktu belleğindeAyrılık yoktu, hasret yoktu, nefret yokSustu saatler boyuBabası anlattı, o dinlediBabası mertti, kahramandı, dağ gibiydiSarıldı, yaslandı, tutunduYıkılmazdı ya babası, yıkılmadıBir omuzda teselliyi bilmezdi belkiLakin başını koydu omzunaDayandı babasıDünya…
babama niye dokunamıyorumsöylesene annearamızdaki cam da nedudaklarım kirli sakalları olan bir yanağaneden değmezya burnumun ucuna uzanan parmakneden bir cama bırakırsıcaklığını babam üşümüş müdür annesesi neden titriyorışıl ışıl gözleriyle babaminşallah ağlamamıştır beni buraya bir dahagetirme anneçocuklar babalarını görmek içinbile olsagirmemeli mapushaneye sen yine evden her günbabana…