Ah çocuklar… Erken büyümek zorunda kalan çocuklar…
Yaşamanın ne olduğunu kavramadan ölümü öğrenmiş kimi. Annesini veya babasını gözlerinin önünde toprağa koymuşlar. Kimi, aynı çatının altında anne babayı birlikte bulamamış. Biraz anneye hasret, biraz babaya.
Keşke hiçbir çocuk erken büyümek zorunda kalmasa…
Korku
Tanrı onları dört gözden ayırmasın
Hiçbiri anne baba yokluğu bilmesin.
Büyükler gidince çocuklar küçükse onlar da ölmeli
Çünkü kendi evlerinden gayrı evler el evleri
Hele o kış ayları korkulu akşamüzerleri.
Bizler ki büyükken bu kadar yalnızız da
Ya onlar küçücük kalırsa ardımızda?
Hem onlar geç büyürler, sonra ne güç büyürler
Daha yavru dünyanın farkında değiller
Üşümüş soğuklarda yatağımıza gelirler.
Bizler ki büyükken bu kadar yılmışız da
Ya onlar küçükken kalırsa ardımızda?
Behçet NECATİGİL
Behçet Necatigil’in diğer şiirleri…
