Hangi şiiri paylaşırsam paylaşayım diğerinin hatırı kalacak. Bir seçim yapmak bu kadar zor olmamalı. Arka arkaya iki şiir birden paylaşayım ki içimdeki sesi de susturabileyim biraz.
Bilinmeyen şiirler için iyi bildiğiniz bir şairden dizeler seçtim bugün. Ümit Yaşar Oğuzcan deyince aklıma gelen ilk şiir oğlu Vedat’ın intiharından sonra yazdığı dörtlüktür. “Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın” dizesi şairin bütün şiir serüvenini özetler bana göre. Bu yüzden “acıların şairi“dir o biraz. Dizelerinde inceden bir sızı vardır. Gizli bir yara gibi kanar.
Resimler şiiri, harika bir ayrılık şiiridir. Ayrılığın harika olanı yoktur ama üzerine yazılan şiirin harika olanı vardır işte. Şairin son dizelerde söylediği gibi insanlar değişir ama fotoğraflar hiç değişmez. Sonra şaire hak verir, “Resimlerin senden vefalı çıktı” dersiniz.
Resimler
Sen değiştin, resimlerin hiç değişmedi
Nasıl seviyorum bilmezsin şu albümü
Resimler yalancı değil, resimler ölmüyor,
Aslında acı olan şey; sevgilerin ölümü
Sahte renkler yerini gölgelere bırakmış
Resimlerde siyah beyaz gözlerin, dudakların
İşte bak, ellerin ellerimi arıyor
Resimlerde besbelli anlatamadıkların
Şimdi bir çerçeveden gülümsüyorsun bana
Hatırlıyor musun bu resim çekildiği günü
Bakışların ne kadar duygulu, ne kadar sıcak
Anlıyorum neler düşündüğünü.
Bir başka resimde biraz kederlisin
Hüzünlü bir şarkı dökülüyor dudağından
Şimdi senden çok uzak bir şehirde
Seni seyrediyorum bir albüm yaprağından
Bu karanlık yoktu, bir zaman sen vardın
Yaşamak cömertçe sunduğun bir ışıktı
Sen değiştin, onlar hiç değişmedi
Resimlerin senden vefalı çıktı
Ümit Yaşar OĞUZCAN
