Bir Çocuk Gülünce

“Ihlamurlar çiçek açtığı vakit”¹ 
Gelirim demiştin dilinde umut
Ovamda bolluksun bahçemde şenlik
Yeşeren ağacın dalında umut

Allah varsa gam yok öğrettin bana
Bilirim emekler gitmez yabana
Tarlaya yağmura yeşil soğana
Şükreden çiftçinin belinde umut

Kaç yolcu bu yolda şerefe erdi
Kaç mazlum gönlüme postunu serdi
Yusuflar zindanda nasıl titrerdi
Züleyha’nın savrulan şalında umut

Güneş doğuyorsa umut da doğar
Vakti var güzellik nefreti boğar
Lokman hekim gelir yarayı sağar
Sor hangi çiçeğin balında umut

Sayfalar tükenir tükenmez sözler
Senden bir muştudur gördüğüm gözler
Tek bedenim değil ruhum da özler
Kokun var baharın yelinde umut

Bir çocuk gülünce gülecek âlem
Zalimler de ölür bilecek âlem
Sus birazdan dile gelecek âlem
İki bin yirmi bir yılında umut

Kelime oyunu 11. haftasında. Hayret hâlâ yazıyorum. Hece ölçüsü ile şiir karalamaya devam ediyorum.

İlk iki haftayı kaçırmıştım. Yani dokuz hafta boyunca aksatmadan devam ettim. Bundan sonra süreklilik olur mu, emin değilim. Hiçbir zaman kendimi bir zorunluluğun içine sokmadım bugüne kadar. Bu zorunluluk, en sevdiğim iş yazı bile olsa. Kısmet artık. 🤔

Bu haftanın kelimelerini sevgili Ebemkuşağı verdi. Haftanın kelimeleri: ıhlamur, yağmur, sayfa, çocuk, yolcu.

^{1. Bahattin Karakoç, Ihlamurlar Çiçek Açtığı Zaman}