Dökülen her suyu vedadan sanırYollar gözyaşını nereden bilsin.Birazdan bir yağmur… taşlar ıslanır…Hancı dertlenme sen, yolcu değilsin. Sabaha sılada çıkarsa yollar,Damla damla erir gurbette gece.Şebnemler utansın, bilmesin kullar,Gözyaşım ruhuma yağsın gizlice. Yollar mevsim gibi; ya kış, ya hazan.Dertler yaprak yaprak çürür özümde.Bilsem ki çaredir gülerdim bazenHiç…
Neresinden bakarsanız bakın, bu bir ayrılık yazısıdır. Kelimeler hep eylüllerde hüzünlü olur bilirdim. Ne mevsim hazan, ne de aylardan eylül oysa. Ve dilime takılıp kalmış birkaç kelime, gözleri dopdolu. Dokunsam ağlayacaklar. Dokunmayın! Dün gidenlerin ardından ne çok ağlamıştınız, hatırlarsanız. Bilmeliydiniz, yarınlarda şahsınıza ait bir yolculuğun…