Görüyorum. Işıl ışıl gözleriniz var. İçinden bayram sabahlarının serinliği geçmiş. Gönle bahar muştuları getiren gözleriniz. Bıraktığımız yerde bıraktığımızdan daha mutlu insanlar bulmak ne güzel. Bir yanda Yusuflar, Mısır’a aziz olan ama hep köle kalan, Züleyha’ya. Bir yanda Züleyhalar, ne kadar…
Sen bu satırları okuyorsun ya şimdi, ben kim bilir nerdeyim. Ama uzakta olmadığım, olamadığım kesin. Dur, dur! Hemen kitaplarının arasına bakma; orada olamam. Bu, kısa bir yazı olacak. Büyük harfle başlamayan, noktayla bitmeyen... Çalakalem yazılmış birkaç satır, üzerinde tekrar düşünülmemiş.…
"Zaman ne de çabuk geçiyor Mona”1 Ömür gerçekten kısa. Uzun olan, şairin kavlince ‘akşamla yatsı arası’. Ayrılıp ayrılıp kavuşuyoruz işte. Ve kavuşmak, ‘güzel’le anlatılamayacak kadar güzel. ‘Ayrılık’sa, bir gönül dostunun ifadesiyle; “bir rıhtımlarda, bir de garlarda hüzünlü.” Hatıra karanfillerim yok…
Ben hüznün ortasında büyümüşüm. Gurbetin çıkmaz sokaklarında geçmiş gençliğim. Acıyla tanışıklığım çok eskiden. Geceyi sırdaş bilişim de… Ve aldanışım... Bilemiyorsam gülmeyi… Yanaklarımda çiğdemler açmıyorsa… Dudaklarımdan dökülenler, bir suyun şırıltısı kadar mutluluk vermiyorsa gönüllere… Tebessümleriniz yankısını bulmuyorsa bu adamın yüzünde… Nezaket,…