Küsmez. Küsmemeli. Ama ben küstüm. Niye böyle oluyor anlamış değilim. İçimde patlamaya hazır yüzlerce yazı varken bu suskunluk neyin belirtisidir? Hani yazı en iyi tedavi yollarından biriydi. Yazarak iyileşecektim, iyileşecektin, iyileşecektik. Kalemi kırdım, sayfaları yırttım. Kelimeleri terk ettim. Yazısız günlerim…
-Ezgi’ye… Suskunluğum sorarsınBil ki, elest bezmindeLâl olmuş kalemlerinDilindeki yazgıdır İçimde konaklayanBinlerce kelimem varHiçbiri seni yazmaz,Bu ne yanlış dizgidir Bir cümlenin peşindeYorgun düşme sevgiliKalbin durur sonundaKaderdir bu, çizgidir Gözlerime küskünümBende seni göstermezSırrımı dökmüş yereKırılası gözgüdür Susarak söylediğimCümlelerin tamamıAkort tutmaz gönlümdePerdesiz bir…