İmkânsız Tesadüfler
– Cahit Sıtkı Tarancı’ya –
Şimdi çıkıverecek karşıma arkadaşım
Mektebe gitmek için geçtiğimiz şu yoldan.
Babam tok sesiyle birden çağıracak: “Ziya!”
Kalbimde eski sevinç, dallarda eski bahar.
Gözlerimi kapatıp: “Bil?” diyecek birisi.
Bir mahşer ortasında şaşırıp kalacağım.
Ve girecek koluma bir melek gibi karım.
Saracak etrafımı doğmamış çocuklarım…
Ziya Osman SABA
