Çiçeklerde senin kokun
Güzelleşsin dünya, dokun
Adı senle vardır çokun
Yoktan öte susma n’olur
Gün gün büyür bende sevdan
Sensizlikmiş zor imtihan
İnce ince hep kanayan
Yarama tuz basma n’olur
Zehir sunsan kaşık ile
Büyütürüm beşik ile
Gözündeki ışık ile
Yaşıyorum kısma n’olur
Âlem beni zengin bilir
Yokluğunda dünyam fakir
Sen gülersen güzelleşir
Suratını asma n’olur
Irmaklardan taşıyorken
Nefesinle yaşıyorken
Ben dağları aşıyorken
Sen selamı kesme n’olur
Şu dünyanın her yerinde
Huzur senin ellerinde
Belki bir aşk seferinde
Gelir ölüm, küsme n’olur
Kaleminize sağlık Abdurrahim Karakoç’u okudum sanki. ☺️☺️
Teşekkür ederim Ayşe.
Abdurrahim Karakoç kim, ben kim? Çıtayı bu kadar yukarı koymasan iyiydi. 😊
Sadece hissimi söyledim Edip mübalağa değil niyetim, her kelam ehli kendi üslubuyla yaşar elbet, sen de Abdurrahim Karakoç olmasan da kendin olursun. Kalemine sağlık. Kalemin kavi kelamın daim olsun. Selamlar.
Teşekkür ederim Ayşe.
Takdir sizindir. Karakoç’la anılmak benim için bahtiyarlık olur. Karakoç’un kalemi gibi ince ve dahi keskin bir kaleme sahip olmak isterdim açıkçası. 🙂